Το Γάλα
Από 21 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00
Να μπορούσε να ξαναγίνει
Δεν μπορεί να ξαναγίνει
τίποτα δεν ξαναγίνεται ρε Λευτέρη
Η μεγάλη επιτυχία του Θεάτρου Σταθμός (Βραβείο Κοινού All4Fun Καλύτερης Παράστασης 2024) επαναλαμβάνεται για τρίτη θεατρική σεζόν. Το έργο – τομή του νεοελληνικού θεάτρου, που υπολογίζεται ότι έχουν δει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό πάνω από 500.000 θεατές, επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός – είκοσι χρόνια από τη συγγραφή του και δέκα μετά το τελευταίο του ανέβασμα στη σκηνή. Το γάλα στα ρωσικά λέγεται “μαλακό”. Έτσι, περίεργα, μια ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ό,τι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά.
Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει “Το γάλα” του Βασίλη Κατσικονούρη και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές. Τη σκηνοθεσία – έχοντας στη διάθεσή τους μια εξαιρετική διανομή – υπογράφουν ο Μάνος Καρατζογιάννης με μακρά θητεία στο ελληνικό έργο και η Ερμίνα Κυριαζή, η οποία σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν και το πιο πρόσφατο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη “Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα”. Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, που πρώτος ερμήνευσε τον ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης – Ερμίνα Κυριαζή
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Βήττα, Στέλλα Γκίκα, Μάνος Καρατζογιάννης, Δημήτρης Πασσάς
Σκηνικά – κοστούμια: Άγγελος Αγγελής
Μουσική: Νεοκλής Νεοφυτίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Άγγελος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Φίλιππος Παπαθεοδώρου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή, Σπύρος Περδίου
Βίντεο προώθησης: Ηλίας Μόσχοβας
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο
Διάρκεια: 105’
Τrailer: https://youtu.be/x8pB9mVqALQ?si=O5AmBEpC3SRkHEEl
Προπώληση: ΤΟ ΓΑΛΑ 3ος χρόνος | Εισιτήρια online! | More.com
Η παράσταση ΤΟ ΓΑΛΑ πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Έγραψαν για την παράσταση
Κάθε ηθοποιός στην παράσταση αυτή υπερασπίζεται ερμηνευτικά μια ολοκληρωμένη υπόσταση ρόλου σε ένα άρτιο ερμηνευτικό κουαρτέτο. Το «Γάλα» ισορροπεί ανάμεσα στην ψυχική νόσο και στην κοινωνική παθογένεια. Στη ρωσική γλώσσα σημαίνει «μαλακό». Πρόκειται για μια ιδιαίτερη γλωσσική σύμπτωση να αποτυπώνει ο ίδιος όρος σε δύο διαφορετικές γλώσσες την ίδια αίσθηση μιας απαλής, ανθρώπινης ζεστασιάς.
Ρέα Γρηγορίου, 15/01/2024, Η Καθημερινή
Η διαφορετικότητα σε δύο επίπεδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)
Οι δουλεμένες ως την παραμικρή λεπτομέρεια υποκριτικές επικοινωνούν μεταξύ τους. Ο Μ. Καρατζογιάννης στον καλύτερο ρόλο του μέχρι σήμερα, χτίζει αδρά, ψηφίδα με ψηφίδα, με τον λόγο και με την κίνηση τον χαμένο σε όνειρα, αλλά ζηλωτή της ζωής Λευτέρη. Ο Δημήτρης Πασσάς δίνει καίρια αλλά με πλατιές πινελιές το πρόσωπο του “πραγματιστή” της ζωής, αλλά αρνητή του ονείρου Αντώνη. Η Στέλλα Γκίκα πλάθει έξοχα τη μάνα Ρήνα με όλες τις πτυχές της, σαν μια καρτερική, προστατευτική, αλλά συγχρόνως παγιδευτική αγκαλιά για τα παιδιά της. Η Ελένη Σακκά σαν ” αρραβωνιαστικιά ” του Αντώνη χρωματίζει ζωηρά το “μοντέρνο” αλλά και αναγκεμένο μαζί κορίτσι της αντιφατικής εποχής μας. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Άγγελου Αγγελή δίνουν με τα μουντά τους χρώματα το στίγμα της χαμοζωής των ηρώων. Οι φωτισμοί του Άγγελου Παπαδόπουλου και η μουσική του Νεοκλή Νεοφυτίδη στηρίζουν το σκοτεινό, αλλά όχι ζοφερό κλίμα. “
Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή της Κυριακής, 21/1/2024
Κριτική θεάτρου / «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη στο Θέατρο Σταθμός | Αυγή (avgi.gr)
Η παράσταση στο Θέατρο Σταθμός με την υπογραφή του Μάνου Καρατζογιάννη (συν-σκηνοθετεί με την Ερμίνα Κυριαζή), ο οποίος ερμηνεύει με εσωτερικότητα και ευαισθησία τον ρόλο του Λευτέρη, έρχεται να αναδείξει με τρόπο καθαρό και βαθύ την περιπέτεια της ζωής και της ανθρώπινης ψυχής. Η οικογένεια, οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο αδέλφια, η μάνα με τις αγωνίες και τις ευαισθησίες της, η πραγματικότητα που οδηγεί σε σκληρές αποφάσεις και η “καταδίκη” του μετανάστη, του ξένου, του άλλου, του διαφορετικού, φωτίζονται από τα ίδια τα σκοτάδια τους. Σε αυτό, ανάμεσα άλλωστε, κινούνται και η μάνα της Στέλλας Γκίκα, και ο Αντώνης του Δημήτρη Πασσά και η Νατάσσα (αρραβωνιαστικιά του Αντώνη) της Ελένης Σακκά. Ήρωες όλοι τους στο ίδιο δράμα – εύστοχη διανομή.
Μυρτώ Λοβέρδου, 18/02/ 2025, ΤΑ ΝΕΑ
Η Ερμίνα Κυριαζή και ο Μάνος Καρατζογιάννης το σκηνοθέτησαν σε μια παράσταση υψηλών θερμοκρασιών, βασισμένοι στη σκηνική λειτουργικότητα και τον αβίαστο ρεαλισμό του (τον οποίον διέρρηξαν ελαφρώς, σπάζοντας σε σημεία την επιδίωξη αυστηρής αληθοφάνειας). Έτσι, ο κόσμος του έργου και τα δεκάδες θέματα που ανοίγουν με αφορμή αυτή την οικογένεια (το ζήτημα της καταγωγής ως βάρος και ως καταφύγιο, η αίσθηση του μη ανήκειν, ο ρατσισμός, οι αδερφικές σχέσεις, η βία, η αμηχανία μπροστά στις ψυχικές ασθένειες) κατακλύζουν τη σκηνή, ενώ μαζί τους συμπλέουν σε ισχυρές δόσεις το συναίσθημα αλλά και το χιούμορ. Στυλοβάτες του εγχειρήματος οι τέσσερις ερμηνευτές, καθώς έχουμε να κάνουμε με κατεξοχήν έργο χαρακτήρων: όχι μόνο ο Μάνος Καρατζογιάννης στον κομβικό ρόλο του Λευτέρη, για τον οποίο διανύει μεγάλες ψυχικές αποστάσεις (ξεχωρίζει στους χαμηλούς, εσωτερικούς τόνους του), αλλά και η Στέλλα Γκίκα, για την πηγαία ερμηνεία της στο ρόλο της Ρήνας, αυτής της ταλαιπωρημένης γυναίκας λαϊκής καταγωγής, και ο πολύ καλός Δημήτρης Πασσάς στο ρόλο του Αντώνη, που αποδεικνύει πως ο ρόλος του δεν είναι τόσο μονοδιάστατος όσο φαίνεται. Ωραία η Ελένη Σακκά ως Νατάσα, επιβάλλεται αρχικά με τη φίνα κομψότητά της, για να επιδείξει ερμηνευτικό σθένος όταν ο ρόλος το απαιτήσει. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Άγγελου Αγγελή εξυπηρετούν την επιθυμία για λιτότητα, ενώ η μουσική του Νεοκλή Νεοφυτίδη μπολιάζει τα λαϊκά άσματα που αγαπάει ο Λευτέρης με ροκ αποχρώσεις.
Τώνια Καράογλου, 28/12/2023, Aθηνόραμα
Το γάλα – Κριτική – Athinorama.gr
Ο κύριος Κατσικονούρης δείχνει σαφώς την εμπιστοσύνη του στην καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου «Σταθμός», όπως αποδείχτηκε και από την ανάθεση των έργων του «Καγκουρό» και «Τσιτάχ» στο ίδιο θέατρο. Η ερμηνεία της κυρίας Γκίκα είναι σπαρακτική και συμπληρώνεται από τις κορυφαίες ερμηνείες του Μάνου Καρατζογιάννη και του Δημήτρη Πασσά. Άψογη και η Ελένη Σακκά στον εύθραυστο αλλά καθοριστικό της ρόλο. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, του ηθοποιού που πρώτος ερμήνευσε τον ρόλο του Λευτέρη, το 2006 στην παράσταση του Εθνικού, καθώς και στον πρόσφατα απολεσθέντα μεγάλο δάσκαλο του θεάτρου μας, τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο.
Νίκος Ξένιος, 19/12/2023, Bookpress.gr
Η παράσταση στο θέατρο «Σταθμός» έδειξε όλα όσα θίγει το έργο, ανέδειξε το χιούμορ του, και είχε την τύχη να έχει θαυμάσιες ερμηνείες που ανέδειξαν τους διαφορετικούς κόσμους του κάθε ήρωα και ηρωίδας. Ο Μάνος Καρατζογιάννης, στην πιο μεστή στιγμή του στον ρόλο του Λευτέρη. Η Στέλλα Γκίκα είναι ολόκληρη μια αγκαλιά, τρυφερή, πονεμένη, στιβαρή, μέχρι που σπάει… Ο Αντώνης του Δημήτρη Πασσά είναι ο άνθρωπος που αποφάσισε να αφήσει πίσω το συναίσθημα, γιατί πιστεύει ότι θα τον πισωγυρίσει σ’ έναν κόσμο που δεν θέλει να επιστρέψει. Και αγωνίζεται να πείσει και τον εαυτό του γι’ αυτό, κάποιες στιγμές. Ειδικά στη σπαρακτική τελευταία σκηνή… Και η Νατάσα της Ελένης Σακκά είναι το απλό κορίτσι από την περιφέρεια, μοντέρνο και καταδεκτικό, τρυφερό και αποφασιστικό. Μια πολύ ωραία παράσταση για ένα σπουδαίο έργο.
Όλγα Σελλά, 28/01/2025, https://www.oanagnostis.gr/to-gala-kai-kataramenos…/…
Πόσο ωραίο αυτό το έργο του Κατσικονούρη, πόσο! Για το “Γάλα” λέω που έγινε μία πολύ δυνατή παράσταση από τον Μάνο Καρατζογιάννη, ο οποίος σκηνοθετεί μαζί με την Ερ. Κυριαζή και παίζει το ρόλο του σχιζοφρενή Λευτέρη. Μαζί του η Γκίκα, ο Πασσάς και η Σακκά. Το Θέατρο Σταθμός ήταν φίσκα από κόσμο κι αυτό γίνεται σε κάθε παράσταση. Πολύ δραματικό έργο με απαραίτητες ανάσες χιούμορ από τη μεριά του συγγραφέα και των σκηνοθετών. Βαρύ επίσης για όλους όσοι έχουν συμβιώσει με κάποιον άνθρωπο ψυχικά ασθενή. Περάστε οπωσδήποτε από το θέατρο “Σταθμός” απέναντι απ’ το μετρό Μεταξουργείο.
Αντώνης Μποσκοΐτης, 4/01/2025
Μια καταπληκτική αλλά και συγκινητική παράσταση που πραγματεύεται με σεβασμό ένα επίκαιρο θέμα, που ξυπνά τον άνθρωπο μέσα μας και μας προτρέπει να κοιτάξουμε δίπλα μας έναν άλλο αγώνα παράλληλο. Ένα μεγάλο μπράβο στους συντελεστές της παράστασης και στους ηθοποιούς για τις υπέροχες ερμηνείες τους.
Μαρία Βενέτη, 28/12/2023, All4fun.gr, Είδαμε «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη, στο Θέατρο Σταθμός (all4fun.gr)
Συγκλονιστικός ο Μάνος Καρατζογιάννης στον ρόλο του Λευτέρη, σε μια ερμηνεία που έχει πολύ εκφραστικότητα (ειδικά στα κομμάτια των μονολόγων για πιο προσωπικά ζητήματα) και ένταση ταυτόχρονα, ενσαρκώνοντας ένα παιδί που γεννήθηκε για να κάνει όνειρα και, μέσα από αυτά, να ελπίζει ότι θα γίνει και το γύρω του καλύτερο, όμως η πραγματικότητα το συντρίβει. Πολύ καλή στο πλευρό του η Στέλλα Γκίκα, στον ρόλο της μάνας, μιας λαϊκής γυναίκας που βρίσκεται ξένη σε μια νέα πατρίδα με την ελπίδα να δει τα παιδιά της να κερδίζουν το στοίχημα να γίνουν “Έλληνες”, με “όπλα” της την αληθινή έκφραση όλων εκείνων των γυναικών που, με το πείσμα, την αμάθεια, το χιούμορ και την αλήθεια τους, παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον, παρόλο που υποσυνείδητα γνωρίζουν ότι είναι μάλλον ουτοπικός ως στόχος. Απέναντί τους, ο Δημήτρης Πασσάς στον ρόλο του Αντώνη, ενός ακραία πραγματιστή ανθρώπου, καταφέρνει να γίνει πολλές φορές αντιπαθής, δείγμα του πόσο άρτια έχει ερμηνεύσει τον ήρωά του – έναν νέο άνδρα που η πραγματικότητα διαμόρφωσε έτσι που επιζητά την καταξίωση με κάθε μέσο, που παλεύει πολύ με όσα έχει διδαχτεί από τη μητέρα του, αλλά στο τέλος ακολουθεί τη “λογική”, πληρώνοντας κι αυτός το δικό του ακριβό μερίδιο στην εξαγορά της “ευτυχίας”.
Θοδωρής Κ., 02/01/2023, Sinwebradio.com, Είδαμε την παράσταση ‘Το Γάλα’ στο θέατρο Σταθμός – Sin Radio (sinwebradio.com)
Στέλλα Γκίκα, Δημήτρης Πασσάς, Ελένη Σακκά και Μάνος Καρατζογιάννης, μία διανομή αξιοπρόσεκτη, με ολοκληρωμένες ερμηνείες. Η μητέρα της Στέλλας Γκίκα ώριμη υποκριτικά και πληθωρική συναισθηματικά. Σε κερδίζει αμέσως, σε βάζει «μέσα» στη σκηνική περιπέτεια, με την εξαιρετική εμβάθυνση στο ήθος και τη συμπεριφορά της μάνας που κουβαλάει σταυρό, με ένα παιδί που βασανίζεται από σχιζοφρένεια. Η παρουσία της προκαλεί συγκινητικό, κυριολεκτικά, φορτίο που με κάποιον τρόπο δεν βαραίνει την ψυχή του θεατή, αντίθετα λειτουργεί εξαγνιστικά, γαληνευτικά. Σε αυτή την περίπτωση αξιολογούμε την επιτυχία της σκηνοθετικής γραμμής των Ερμίνας Κυριαζή και Μάνου Καρατζογιάννη. Ο Δημήτρης Πασσάς παίζει τον Αντώνη, τον μεγάλο αδελφό, με την απαραίτητη δεξιοτεχνία και αφοσίωση, για έναν ήρωα μπλοκαρισμένο στα «πρέπει» και τα στερεότυπα της ταπεινής καταγωγής, ο οποίος παλεύει να ξεφύγει από την οικονομική και συναισθηματική μιζέρια. Η Νατάσα της Ελένης Σακκά, πολύ καλή, άμεση και συγκεντρωμένη στην ηρωίδα της. Για το Λευτέρη του Μάνου Καρατζογιάννη, ότι και να γράψει κάποιος λίγο θα είναι. Ένας ευάλωτος χαρακτήρας, μια ψυχή απελπισμένη που ψάχνει για την αποδοχή, το νοιάξιμο, την έλξη της οικειότητας, την ομορφιά της ανθρώπινης εγγύτητας, την ειλικρινή αγάπη. Μέσα στη σύγχυση του ψυχικού του νοσήματος, αναγνωρίζει το κενό και τη φτήνια στις σχέσεις. Ξεριζωμένος από το χωριό του στη Ρωσία και τη φύση, αδυνατεί να προσαρμοστεί στο καινούριο περιβάλλον. Μόνο εκεί ένοιωθε γεμάτος και χαρούμενος. Ζει έντονα την προσφυγιά μέσα του, απαρηγόρητος για το «ξένο» που πρέπει να αφομοιώσει. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, καθώς ο πόνος είναι άφατος και ο ίδιος χωρίς άμυνες απέναντι στο «καινούριο» της δεύτερης πατρίδας. Εντελώς ανυπεράσπιστος απέναντι στις νέες κοινωνικές και ηθικές επιταγές που τον καλούν να «συνέλθει» με τα νέα δεδομένα, παραπαίει, στεγνός, χωρίς την απαραίτητη «τροφή» της αγάπης, γυμνός από στοργή, ζεστασιά και ευαισθησία. Ο Μάνος Καρατζογιάννης ενσαρκώνει το Λευτέρη, με αξιοθαύμαστο τρόπο. Συνδυάζει το χάρισμα στην υποκριτική τέχνη και παράλληλα το στοιχείο της ταύτισης με την περσόνα που υποδύεται, έτσι ώστε να μεταμορφώνεται στον ίδιο το Λευτέρη, με ένα ρεαλισμό που σπάει κόκκαλα. Αλλά παρουσιάζεται και με μια σπουδαία ψυχολογική απαλότητα, ικανή να στείλει στην πλατεία ισχυρές επιδράσεις, σκέψεις και ιδέες γύρω από το στίγμα της ψυχικής ασθένειας, η οποία συνήθως οδηγεί τα άτομα αυτά στο περιθώριο και την δυστυχία. Ένας ηθοποιός με πλούσια εμπειρία σε ποικιλία ρόλων, όπως ο Καρατζογιάννης, δεν εντυπωσιάζει μόνο με την άρτια δυναμική του στη σκηνή, αλλά και με το σεβασμό, την ακεραιότητα και τη συνέπεια, όπως προσεγγίζει τους χαρακτήρες που καλείται να ερμηνεύσει. Η αλήθεια και η διαφάνεια ξεχωρίζουν και ενισχύουν το δραματουργικό βάθος που διαμορφώνεται, υπογραμμίζοντας την τραγική στόφα της οικογενειακής ιστορίας. Εν κατακλείδι η ερμηνεία του θεωρείται υποδειγματική θεατρικού ταπεραμέντου.
Zωή Τόλη, 6/12/2023, Enetpress, Κριτική θεάτρου: «Το γάλα», του Βασίλη Κατσικονούρη, στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία Ερμίνας Κυριαζή και Μάνου Καρατζογιάννη | Enetpress
Η βία διαδέχεται και εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η ένταση με τη γαλήνη, η απελπισία με την ελπίδα, το όνειρο με τον εφιάλτη. Οι τρεις ήρωες στο «Γάλα» είναι σχεδόν σύμβολα κάτι βαθύτερου, της πατρίδας, του αδιεξόδου, της ελπίδας. (…) Ο Μάνος Καρατζογιάννης με τρόπο απολύτως εκφραστικό διατρέχει όλα τα στάδια του ερμητικά κλειστού Λευτέρη, όλα τα σκοτάδια του και βέβαια την εξαθλίωσή του. Ο Δημήτρης Πασσάς δίνει ένα ρεσιτάλ υποκριτικής, με αυτό το αδυσώπητο πρόσωπο του ανερμάτιστου Κοβάλσκυ, αυτού του νέου που θα περάσει καταπέλτης πάνω από όλους για να ανέλθει, ενώ ο Λευτέρης θα λευτερωθεί μέσα στην τρέλα του. Η εμπνευσμένη σκηνοθεσία της Ερμίνας Κυριαζή και του Μάνου Καρατζογιάννη μαζί με τα σκηνικά του Άγγελου Αγγελή και τον φωτισμό του Άγγελου Παπαδόπουλου απέδωσαν απολύτως το κλειστοφοβικό υπόγειο που φιλοξενούσε αυτή την οικογένεια αποκαλύπτοντας τα τραύματά της.
Μαρία Μαρή, 11/01/2024, In2life.gr
Είδαμε «Το Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη στο Θέατρο Σταθμός (in2life.gr)
Aνατριχιαστικά ωμό, ψυχαναλυτικό «To Γάλα» τού Βασίλη Κατσικονούρη στο Θέατρο Σταθμός σε μια ακραία ερμηνεία τού πρωτεϊκού Μάνου Καρατζογιάννη που αγγίζει τη σκηνική σκληρότητα με χειρουργικό τρόπο. Εστιάζοντας στην συγκεκριμένη παράσταση, είναι η καλύτερα από τις τρεις ερμηνευτικές προσεγγίσεις αυτού του ερεβώδους έργου (που έχω δει μέχρι τώρα). Το πολυπληθές κοινό επικροτεί χειροκροτώντας κάθε βράδυ τού λόγου το αληθές. Κωνσταντίνος Μπούρας, 9/01/2024, Fractalart.gr
Μια συγκλονιστική παράσταση! Οι ερμηνείες μας καθήλωσαν. Πολύ καλή σκηνοθεσία, σε ένα απέριττο σκηνικό που γέμισε με συναισθήματα. Πότε συγκίνηση, πότε γέλιο, όλα μέσα στης ζωής την πρόκληση. Η παράσταση αυτή θα σας γεμίσει με τρυφερότητα, με θυμό, με νοσταλγία. (..) Υπέροχος ο Καρατζογιάννης στον ρόλο!!! Όλοι φοβεροί!
Ρίτα Καψιώτη, 17/12/2023, Open Mind
Είδαμε και προτείνουμε: ΤΟ ΓΑΛΑ (theatromusicbooks.blogspot.com)
Μη χάσετε αυτή την παράσταση, δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να δει πραγματικό θέατρο, να συγκινηθεί, αλλά και να προβληματιστεί. «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη είναι ένα έργο με κέντρο τον άνθρωπο και η παράσταση το αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Αξίζει να σημειωθεί πως η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, ο οποίος ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε το ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.
Θάνος Ξάνθος, 5/01/2025, Το Γάλα: Eίδαμε την παράσταση – Η κριτική μας
Προσωπικά, ανήκω σ’ αυτούς που είδαν το Γάλα όταν ήταν ακόμα φρέσκο ως δραματικό κείμενο. Δεν είχε ακόμα γίνει ταινία, δεν είχε παρασταθεί από ερασιτεχνικούς συλλόγους, δεν είχε αφήσει ακόμα το βαθύ του αποτύπωμα στο γίγνεσθαι του ελληνικού θεάτρου. Από τότε πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια και μαθαίνοντας το καλοκαίρι που έφυγε ότι το εν λόγω έργο θα λάβει ξανά σάρκα και οστά στο θέατρο «Σταθμός» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αισθάνθηκα μια αγωνία και μια αδημονία για την επανεμφάνισή του στο σανίδι. Και μάλιστα στο συγκεκριμένο «σανίδι». Ο Μάνος Καρατζογιάννης, ηθοποιός, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου «Σταθμός» αλλά και ταυτόχρονα ένας νέος άνθρωπος, έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη πρωτίστως στον εαυτό του και στη συνέχεια στην ποιότητα του θεάτρου του οποίου ηγείται καλλιτεχνικά. Αεικίνητος, ακούραστος, ασταμάτητος, καταπιάνεται αγόγγυστα πότε με τη σκηνοθεσία, πότε με την ερμηνεία, πότε και με τους δύο αυτούς τομείς στο πλαίσιο της δράσης του εκεί. Έτσι, στο Γάλα υποδύεται τον Λευτέρη, τον μικρό, σχιζοφρενή γιο μιας οικογένειας μεταναστών από τη Ρωσία αλλά και συνεργάζεται στη σκηνοθεσία της παράστασης με την Ερμίνα Κυριαζή. Είναι αναμφισβήτητο ότι σηκώνει στους ώμους του το μεγαλύτερο βάρος του έργου. Είναι εξοικειωμένος εξάλλου με τέτοιους ρόλους, ρόλους δηλαδή δραματικών προσώπων με ιδιαιτερότητες εντός ή εκτός εισαγωγικών. Σε κάποια συνέντευξή του πρόσφατα είχε δηλώσει πως ως άτομο είχε δεχτεί ρατσισμό σε σημείο που χρειάστηκε να χαράξει δρόμους για τον εαυτό του. Κατόρθωσε δηλαδή το πρόβλημα να το αξιοποιήσει και να επιδοθεί στην τέχνη του θεάτρου δημιουργώντας πολύ όμορφα καλλιτεχνικά αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι όσοι τον παρακολουθούμε πιστά έχουμε πλέον απαιτήσεις από εκείνον. Και ο τελευταίος ανταποκρίνεται σε αυτές άριστα. Μάνο Καρατζογιάννη, σε όσους είπες: «συγγνώμη κιόλας που υπάρχω» εγώ θα ανταπαντήσω: «ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο καλλιτέχνης!» (…) Γκίκα, Πασσάς και Σακκά καλούνται να ανταποκριθούν όχι απλά σε ρόλους αλλά σε μια υψηλή θεατρική περίσταση – πρόκληση – ευκαιρία και η αλήθεια είναι πως βάζουν και οι τρεις τα δυνατά τους επιτυγχάνοντας ένα συνολικό αποτέλεσμα ευχάριστο και συγκινητικό για το κοινό, και αυτό που ήδη ξέρει και αυτό που πρώτη φορά βλέπει το Γάλα.
Μαρίνα Αποστόλου, 26/11/2023, Θεατρικές απόψεις